بازخورد خوب یک مکالمه دوطرفه است.

وادار کردن دیگران به پذیرش بازخورد ما، بویژه زمانی که وضعیت بحرانی است، می‌تواند چالش برانگیز باشد. مدیران با نگرانی از اینکه بازخورد آنها ممکن است منجر به جریحه‌دارکردن احساسات یا کاهش بهره‌وری شود، به تکنیک‌های آبروداری مانند «بازخورد ساندویچی»^[۱] متوسل می‌شوند که در نهایت به‌جای سوددهی بیشتر، ضرر می‌رسانند. نتیجه، یک فرهنگ ضعیف در بازخورد است که عمدتاً بر اساس فرار، سردرگمی و خودفریبی ساخته شده است.

این پویایی می‎تواند با پیامی بهتر و ذهنیتی جسورانه‌تر تغییر کند. بر اساس کار با تیم‌های رهبری، متوجه شده‌ام که وقتی گفتگو مشارکتی درباره عملکردی بصورتی انجام می‌شوند، چشم‌انداز تغییر می‌کند. نه تنها مدیران از روابط بهتر با تیم خود لذت می‌برند، بلکه بازخورد آنها حتی ممکن است باعث رضایت بیشتر بجای ترس شود…